M I S O

Хүн хийж үзээгүй юмаа нөхдөг гэдэгтэй хэр санаа оноо нийлж байна даа? Би их дураараа сайхан өсчээ. Аав, ээж юм хэлэхгүй шд, бараг. Эмээдээ л өдрийн хэд сурдуулна. Дүү ямар сайндаа эмээд сурдуулна даа гэж сүрдүүлнэ. хэхэ жаргалтай өсчээ. Хэн ч атаархмаар өсөж... Хэний ч өмнөөс үг сөрөхөд эмээ өмөөрнө. Яг ажаа минь ирж гэнэ, хүүхэд хэлж байгаа болохоос биш үнэн гэнэ. Ингээд л би гэдэг хүн оодроно, яагаад ч юм бага нас, өсөж төрсөн нутаг, гэр, найз, хамаатан, сургууль, багш, паян бүгдээрээ л сайхнаас сайхан байсан. Дурсамжаа идэж амьдрах насанд очсон гэж үү. Зөрүүд, цод цод, бардам /түүний ард бяцхан зүрх/ Ажил, амьдралын гараанд гараад мань хашир жаахан хэцүүдэж л явна даа... Өдөр бүр учир утгагүй мөнгөний хэрүүлээс залхах юм даа, харийн газар давчдаад байна, харсан зүг рүүгээ гүймээр байна болно шд өдрийн хэд Тв8 гэж их алдартай тв байдаг юм байна, юм л болов дуудлаа шүү гэнэ. Компани мөнгөгүй болох үе байлгүй яахав, гэтэл хүмүүс худалч, луйварчингаар дуудна. Жаахан гэж тэгдэг ю...

Мэдэхгүй юм даа, завгүй амьдралын хэмнэлийн хаалгыг тогшоод цаашаа төөрдөг байшингийнх нь хонгилоор ум хумгүй гүйн явах шиг л өдөр хоногууд урссаар л байх бололтоймаа, эргэцүүлэх..., хүүрнэх..., өөрийгөө сонсох... зав гарахгүй л явна. Өвдсөн үедээ л юу билээ? би яав? гэж өөрийгөө чагнан суух юм.  Тэр мөчүүд ч цөөхөн юм. Яг юуг бүтээх, юуны төлөө гэж ингэж үстэй толгойгоо зулгаан, хэн нэгнийг урдаа барин, алдаагаа чихэн, урагш зөвхөн урагш л явах хүн сүрэг цуваанд нэгдчихсэнээ... Жоохон худлаа, бүүр жоохон худлаа дүр эсгэн, худал үгээр торохгүй бурах бизнесийн харилцаа, ажлын мөн чанар, албан "боолчлол", хуруу, цаг, нүүрний машинд өглөө оройдоо уншуулан суух...ажлын бүтээмж нүдээр үзэгдэхгүй ч үр дүн нь цаасанд харагдан дараа нь үдээд архивлах ажил хийж байгаагаа ч ойлгохыг ч хүсэхгүй, хаалга саван хуруу, хумсаа уншуулан лифтээр одон гарах...хотын гудамж, зам гэрэл, чимээ, түгжрэл...гэрийн бараа, хаалга, хувцас, хоол, тв, ор, харанхуй... Утгагүй юм...утгатай санагдуула...

Юу гэхээр "миний хоч" ийм гэнээ ажлынханд...  Хүн болгон хоч зүүж явсан л байлгүй дээ...  Миний анхны хоч шүдэнзний мод юм уу /хэт чөргөр байснаас/ Харин дараа нь шар /хэтэрхий шар байснаас лол/ Түүний дараа нь бамбарууш /хэт их хувцас давхарлан өмсөн баацайж явдаг байсан байх нь-гэхдээ энэ чинь тариан талбайд/  Одоо "хар сувдны нууц" хаха

Сайн уу, жилийн өмнөх би-дээ би /2015 оны би/ нь мэнд дэвшүүлж байна. Амьдрал гайхалтай ч гэмээр зүйлсээр хэтэрхий олон дээр хүн өөртөө цаг хугацаа, тоо, хэлбэлзэл хамаатай гэж үздэг. Бас итгүүлдэг. Жилийн өмнөх би жил болгоны 7 сарын надад тохиолдсон үйл явдлын тухай гайхангуй бичиж байлаа, ингэхдээ над бас дараа жилийн 7 сар яаж нөлөөлөх бас би яах бол гэсэн хүлээлтийг өөртөө үүсгэчихсэн болохоор бичихгүй, тэмдэглэхгүй байж чадахгүй нь. Энэ жил 7 сарын өдөр болгоныг алдалгүй мэдрэхийг бас өөрчлөлт яаж над нөлөөлөх нь вэ гэж хүлээгээд ч байсан уу, нэг л том тэсрэлт хүлээж байлаа. Аажим аажмаар яарах миний сэтгэлийг дарах том үйл явдал болсонгүй, бас гонсойсонгүй. Жижигхээн алхам хийсэн, найзынхаа тусламжаар... "Ирээдүйд өөрөө хичээж чадвал өөрчлөлт дагуулахаар... Зарим тохиолдолд хүн мөнгө, санхүүгийн олон асуудлаас болж хобби, сонирхол, боловсролоос татгалзах юм даа" гэж хэсэгхээн бодоод гунихраад авсан шүү. Гэхдээ зүгээрээ алхам алхамаар шүү дээ... Үгүй бол "таксидч...

Та нэг өдрийнхөө цалинг өөртөө зарцуулж чаддаг уу? гэвэл ажил хийдэг хүн бүр " мэдээж ", чадаж байгаа гэж хэн ч хариулах болов уу. Гэхдээ ирээдүйнхээ төлөө, мөрөөдлийнхөө төлөө арвилан хэмнэж байна уу? гэвэл харин " мэдээж " гэж хариулах хүмүүс хэр олон бол? Би нэгэн ийм гарчигтай нийтлэл уншсан юм, найруулга сайн биш ч байсан гэлээ надад цочрол өгсөн нийтлэл байлаа. ​Та нэг өдрийн цалингаа өөрийнхөө ирээдүйд зориулж чадах уу. http://mongo.mn/c/353 Ингээд би гэдэг хүн  2011 оны 7 сараас эхлэн ажилтан ангийн гишүүн болсон тул энэ үеэс эхлээд өөртөө зарцуулаагүй 1 өдрүүдийнхээ цалинг шүүн гаргаад хэдэн төгрөг хуримтлуулчихсан байсан боломжоо алдсан бэ? гэдгийгээ олох хүсэл уг нийтлэлээс урган гарсан юм. Бас өөрөө өөртөө өрийн данс үүсгэх талаар маш том шийдэлд хүрсэн болно. Амлалтаа энд хэн ч тоож уншдаггүй, бас тоож уншихаар юм бичдэггүй өөртөө зориулан ХАДАВ. Одоогоор энэ нийтлэлийг уншсанаасаа хойш 2 сарын хугацаа өнгөрсөн бөгөөд 2 өдрийн цалингаа өөр...

Хэтэрхий сайхан амтатнууд ширээ дүүрэн алаглан байвал ТАНД ямар ч утгагүй санагдах уу? эсвэл хүслээ барьж дийлэхгүй ховдоглонхон идэх үү? Хааяахан хэрэгтэй, бас сэтгэл сэргээх чимх үгний цуглуулгыг хамсаар байтал савнаасаа хэдийн халин саванд минь үлдсэн хэдэн үгийн шидмээр амьдралаа хөтлүүлэнхэн явнам зээ... Тархи юуг ч хадгалах чадвартай гэдэг нь үнэн боловч мартана гэж маний үеэс ч дээрхи асуудал нөмрөх юмаа... Олон үг нуршилгүй үгийн амтыг энд хуруулая, савныхаа хэрээр хутгана уу... Өнгөрсөнтэйгээ зууралдаж утаа хаашаа хийсч бгааг ярихаас илүү хаанаас салхилж буйд төвлөрөх хэрэгтэй, Тэгээд удаан ч гэсэн цаашаа явмаар байна. Нэгэнт шийдсэн бол хойшоо эргэж битгий хар, урагшаа тэмvvлээд бай. Чи хэрвээ өөр замыг сонгох гэж байгаа бол реакцанд бэлэн бай гэжийшд. Ажил бүтэлтэй бгаа эсэх нь зүгээр л чиний хийсэн үйлдлийн хариу үйлдэл. Яарсан, залхуурхан, гурилдсан эсвэл үнэхээр сайн хийсэн "Чи өөрийгөө сайн гснээс өөр хүмүүс чамайг сайн гсн нь илүү дээр...

Цөс ихтэй хүний үр юм болохоороо чадахгүй мэдэхгүй зүйлийнхээ ард гарна гэж их чармайх юм аа, гэхдээ очиж очиж жижиг сажиг чимхлүүр ажилд дурлахыг нь яана вэ? чадалд ч хязгаар буй гэдгийг ухаарч байгаа юм уу гэхлээр ухаараад дуу, бүжиг, маягнаас хол явах юм, гэснээ л яагаад эрэгтэй "хүмсүүдийн" хийж чадаад эсвэл гадаадуудын хийсэн бүтээснийг харахаар дотор бачимдан би чадна, чадах юм чинь "шивээд хаячих ий, шивээд хаячих ий" гээд Батаагийн хэлдэг шиг зан төрх надаас цухалздагыг тааж мэдэхэд хэцүү хүн юмаа, нэн ялангуяа технологийн ид шидийг бишрэнээ бас, утас киндль дараагийн бай болсон айпоод минь уу зэ кккк Бодоод л тунгаагаад хэсэг сууснаа бодлоо үргээхгүй гэсэндээ ямар сайндаа бичиж сууна. Би бээр эртээ цагт шилбэнийхээ ясыг гурвалжилж тайруулаад хадаасаар хадуулсан болохоор одоо зүв зүгээр эв эрүүл болчихсоныгоо өөрийн биеэр мэдэрдэг болохоор " ясан бие эвлээд махан бие бүрхээд байхад " энэ одоо юу ч вэ дээ би чадах юм чинь, мэдэх юм чинь ард нь гар...

Хааяа хааяа гэнэт гэнэт афоризм болгоод өөрийнхөө овог нэрээ тавиад үр хойчдоо өвлүүлмээр санагдах юм аа, та нарт ч мөн адил биз дээ... /наргиа наргиа/ Миний хувьд шийдвэр гаргах тал дээр бодлогогүй үйлдэл хийх нь олонтаа, ядаж бодлоосоо ам нь түрүүлчихдэг муу зантай учир писс хэлтэл нь хэлээд дараа нь хэлсэн үгэндээ хүрэх гэж хичээнээ, тэгснээ дэндүү хүнд санагдаад өөр юм хийж явж байх зуураа нөгөөдөхөө бодож шаналаастай. Тэгснээ шур гээд хийчихнэ, бодож явсан нь тархиндаа боловсрогдож байна гэх үү зүгээр л аяндаа болж бүтээх байсан асуудал гэх үү бүү мэд Заяа нь түшээд зам нь хүлээгээд байна уу бүү мэд дээ, хорвоогийн тоосыг хөдөлгөөд л явна...дорвитой хийсэн өөрчлөлт байхгүйн дээр ингэвэл дээр байх аа миний дүү, миний найз гэсэн үгээр тулгуур хийж, уншсан болон өөрийн бяцхан тархиндаа боловсруулсан ухааны цараараа амьдрах гээд л тулгарсан асуудлуудаа шийдэх гээд л үзэж тарж үсэрч наалдаж явна /уу даа, баримттай зүйл бичихгүйн дээр асуудал проблемоо хүүрнэх нь олонтаа энэ миний хэс...

Сайн уу, нээх хэрэгцээтэй мэдээлэл тавьдаггүйн дээр хэн ч эзэн нь ч барагтай бол шагайдаггүй блог минь уу зээ... Сар шинийн өдөр болгон  сүүлийн жилүүдэд дандаа ганцаараа бүгэх болжээ... эмоци гэхээсээ илүү чимээгүй амралт аван хэн нэгнээс ангид байхыг хүсэхийн дээр гэр лүүгээ очих зардал мөнгөнөөс болдог юмуу даа ганцаараа л хэдийн үлдсэн байх юм... уйтгартай хүн юм чинь блог нь ч уйтгартай байхаас яахав...  Баяр цэнгэлд нээх дурлахгүй, ганцаараа гиюүрэх гэхүү хийх ажлын жагсаалт, яарч сандарсан зүйлсээс хол тааваараа байхыг илүүд үзэх болжээ... дараа хийе, завтай болохоороо хийе гэсэн зүйлсээ өмнөө жагсаагаад нүдээ бэлчээхээс өөр завгүй үедээ хийж амжихгүйнээ гэсэн ч хийх гэж оролдож байдаг зүйлсээ ч хийхийг үл хүснэ... Идэвхигүй, зорилгогүй яаралгүй амьдрал чинь тэгээд миний хүсээд байсан зүйл юм гэж үү гэвэл бас үгүй ажээ... Яах гээд байгаа нь мэдэгдэхгүй хэм хэмнэл л миний амьдрал бас ажил болоод байна. Дэндүү их ажлын ачаалал, хэтийдсэн дарамт шахалт, сэтгэлийн зовло...

Амжилттай яваа хүмүүсийн хувьд түүний хэр их хөдөлмөрлөсөн болон эцэг эх ах эгч нь нөлөөтэй болон дэм болсон гэж үзэж болох боловч нөгөө талаас хувь заяа нь тэр хүнд өртөй гэж тайлбарлаж болох талтай. Гэтэл өөрийнхөө бор зүрхээр яваа мэт боловч, хангалттай үр дүн гаргасныгаа эргэн хадгалах яасан хэцүү юм бэ? Хөдөлмөрлөөд л хөдлөөд л байгаа нь бага байна гэж үү дээ? Хэн нэгнээс хариулттай асуулт тавихыг хүснэ. Мухардалд оруулж байгаа юм чинь гарц заавал байх ёстой тийм биз дээ? Учрыг нь олохгүй зүйлс яасан их юм бэ?  “Байр” минь чи надад ямар их үнээр олдоо вэ?