Хуучны чимэглэл дурсамж сэргээв бас шинэ санамж...

Энэ чимэглэл цаанаа л нэг гоё...дурсамж бүрийг минь урин дуудах шиг... twitter-ээр хэсэж яваад олов. Шинэ жил дөхөөд ирэхээр л аав ээжийгээ ёолкоо засая гээд гуйдагсан. Жил бүр л энэ жил засахгүй гэдэг ч зассаар л байдагсан. Ёолкны модоо муу, салж унах гэж буй моралын элэгдэлд орсон аргагүй аргагүй гэсэн мөртөө л жилээс жилд хуучин гэгдэх эдгээр чимэглэлүүдийг өрөөд л засна. Айлын гацуур модыг харах бүртээ гоёд нь атаархдаг ч гэрийнхээ аавын эгчийнхээс уламжлагдан ирсэн тэр гацууртай хачин их хайртай байж дээ...
Мөн эдгээр чимэглэлүүд минь... Дүүтэй болсноос хойш үгүй мөн олон чимэглэлүүдээ хагалуулж, дандаа хэрэлдэж, зодолдоно. Айлын бага нь л дийлэх юм хойно доо... Би л сүүлд нь хамгийн буруутан болно шүү дээ... Гацуурныхаа өмнө зогсож зургаа авахуулж байгаагүйгээ бодохоор харамсалтай ч гэлээ тэгэх боломжгүй байсан юм шигээ... Аав ээж минь их хуучинсаг үзэлтэйн дээр маш их хайртайн мөртлөө хайраа илэрхийлж гаргадаггүй хүмүүс юм уу даа... хэзээ ч тэврээд үнсээд эрхлүүлж байгаагүй юм шигээ... Би цагаан сараар л аавдаа үнсүүлдэг... ээждээ хол явах энэ тэртээ л үнсүүлдэг юм байна. Үнсүүлэе, эрхлэе гэхээр эрхэлж сураагүйн гай гардаг юм болов уу хэхэ... Би лав ээж болох юм бол бас эрхлүүлж чадахгүй л байхдаа...өөрөө сураагүй болохоор гэхгүй л дээ...гэхдээ хэхэ мэдэхгүй мэдэхгүй...гэхдээ ямар ч байсан гоё гацуур авч, маш сайхан чимэглэж өгнө өө гэж хорвоод байхгүй тэр нэгэн-д амлачихая...хэхэ сонин юм шүү...

Comments

Popular posts from this blog

Заавал уншаад үзээрэй, бодол санаа, сэтгэл санаа чинь шууд цэлмэнэ гэж мэд...

Хичээл дээрээ бичиж байсан эссэ...

Нөхрийн хэрэг бүтвэл өөрийн хэрэг бүтнэ